Omarm de imperfectie

Een kop in een ochtendkrant. ‘Tennisicoon die de kunst van het loslaten heeft ontdekt.’ Deze verhalen worden graag verteld. Een sabbatical en dan de wereld ontdekken. Fietsen in de bergen bij New York, reizen naar Japan en wandelen in de Himalaya. En toch. Het had nog niet echt te verschil gemaakt.

Nee, dan het inzicht van een bevriend golfer. De baan is de baan, had die golfer gezegd. Soms ligt-ie er prachtig bij, de andere keer is-ie glibberig. Die metafoor had inzicht gegeven. De baan is de baan, corona is corona.

Ik zeg liever, het leven is het leven. Omarm de imperfectie. Omarm de imperfectie in plaats van het zoeken naar het ultieme geluk. De ideale wereld bestaat niet. Het ideale leven ook niet. Na elke reis weet je dat de zon thuis net iets minder zonnig is en het fruit minder zoet smaakt. Omarm de imperfectie.

Niets blijft zoals het is

Zo las ik ook een artikel over een modeontwerper die werkt met de zogeheten wabi-sabi filosofie. ‘De kunst van de imperfectie.’

Ooit repareerde ik op deze manier mijn lievelingsschaal. Gebroken dwars door midden. Met goudpoeder en lijm kreeg de schaal een tweede leven. Misschien was ze nog wel mooier dan voorheen. Uniek in ieder geval, want nergens, maar dan ook nergens op de wereld zou je een tweede van deze schaal in haar nieuwe design kunnen vinden.

In de traditionele Japanse esthetiek is wabi-sabi een wereldbeeld waarin de acceptatie van vergankelijkheid en imperfectie centraal staat. Schoonheid die ‘onvolmaakt, vergankelijk en onvolledig’ van aard is. Een manier waarop je naar het leven kunt kijken. De schoonheid van de imperfectie centraal. En vanuit de vergankelijkheid accepteren dat niets blijft zoals het is. Daar kan ik wel wat mee. Niets blijft zoals het is. De modeontwerper geeft reparatie-workshops geïnspireerd op deze Japanse hersteltechniek. Ze vergelijkt het herstellen van kleding met de coronacrisis. Ik maak graag een andere vergelijking. Het herstellen van het leven na verlies en rouw. Er zijn dingen stukgegaan. Heel erg stukgegaan, bijvoorbeeld het verlies van een geliefde of het verlies van een onderneming waar iemand jaren voor heeft gewerkt. Maar het simpele besef dat iets wat ogenschijnlijk onherstelbaar lijkt, toch gerepareerd kan worden, geeft mensen de moed om de schouders er weer onder te zetten.

Omarm de imperfectie, niets blijft zoals het is.