Over mij en De troostwerkplaats

Rouwen is een langdurig en soms hard proces

De troostwerkplaats is een imaginaire werkplaats. Een plek waar noeste arbeid kan worden verricht om gidsing en duiding te vinden voor de zoektocht in het leven. Een zoektocht als dromen worden gebroken, als perspectief er even niet is. Als persoonlijke veranderingen je uit het veld hebben geslagen. Door samen naar elkaars verhaal te luisteren kan er weer ruimte ontstaan. Een nieuwe ruimte. Eén enkele glinstering in de ogen van de ander is maar nodig om het verhaal te vertellen. Vertel jouw verhaal. Door te luisteren, te zoeken en te verkennen en door samen te werken kan een nieuw verhaal ontstaan. Een verhaal met nieuw perspectief. Een verhaal over een nieuwe dromen.

Mijn verhaal

Ik ben geboren op een zondag. Vroeg in de ochtend. In een klein dorp. Een kerk, een school, een winkel en een café. En verder boerderijen, heel veel boerderijen. Veldbloemen langs de stoffige wegen. Bomenrijen langs de velden. De kerkklokken luidde toen ik de dag na mijn geboorte werd gedoopt. Het oudste kind. Rijk gezegend met vier voornamen uit mijn voorouderlijke stam. Ik ken de vrijheid van het zwerven door de weilanden en het kruipen langs de slootranden. Slootkanten vol met bloemen. Ik plukte ze altijd. Bloemen. Boterbloemen, pinksterbloemen, margrieten, klaprozen. Alles weelderig en in overvloed. Bloesem in de bomen in het voorjaar en appels en peren in het najaar. Een moestuin met bessen en aardbeien, groenten en rabarber. Dieren zijn altijd dichtbij. En ’s nachts veranderde het dorp, dan waren de wilde honden de baas. Ze blaften soms de hele nacht. Of dan liet de uil zijn geroep horen en kondigde daarmee een aankomende dood aan. Onheilspellend en donker waren de nachten. Geen licht. Alleen het licht van de maan en sterren. En dan als het eerste ochtendlicht zich meldde werd de wereld weer stil en ontwaakte de boerderij langzaam. Daar is waar ik geboren ben. Daar was mijn wereld.

Al jong wist ik dat ik wilde reizen en de wereld ontdekken. Dat heb ik gedaan. Het heeft mij gevormd en veerkrachtig gemaakt. Ik heb geleerd dat ik mijzelf kan redden waar ik ook ben.

Ik ben moeder van twee jong volwassen dochters en hun enige ouder. Mijn geliefde overleed plotseling tijdens een trainingsronde op zijn racefiets. Sinds die dag is het hard werken geweest om mijn weg in het leven weer te vinden. Weer te leren leven voorbij het overleven

Mijn dochters zijn geboren onder een andere zon. En zo zei mijn jongste dochter op een dag. ‘Eerst was ik wees, toen was ik geen wees, nu ben ik weer half wees. Nou ik ben al heel wat gewees.’

En mijn lief, hij leerde mij om de wind heen te fietsen. Het zou me danig van pas komen. En daarom. Ik nodig je uit. Reis met me mee vanuit het land waar ik vandaan kom, naar het land van verdriet, gebroken dromen en uiteindelijk nieuw perspectief. Het land waar elke ochtend de zon weer op komt. Waar de dag is om te leren en de nacht om te rusten. En bovenal waar jijzelf weer de leiding neemt over je eigen leven. Hoe lastig en intens soms ook. De zin van het leven dat ben je zelf.

Vertel jouw verhaal en samen zoeken we naar een weg die je verder kan brengen. Elke reis begint bij de eerste stap.

Missie

Weer op eigen voeten staan en de reis in het leven weer kunnen vervolgen. De troostwerkplaats is voor mensen die informatie en handreiking zoeken bij verlies. De polariteiten van licht en donker, liefde en rouw, blijdschap en verdriet zijn onlosmakelijk verbonden met het leven. Een mens is meer dapper en veerkrachtig dan ze zelf veronderstelt.

Visie

Het leven wordt voorwaarts geleefd en achterwaarts geleerd. De troostwerkplaats reikt uit naar diegene die zoekt en dwalend is in het land van verlies. Het is een plek waar gewerkt wordt met het eigen materiaal en gereedschap dat iedereen zelf voor handen heeft. Een ontmoeting om samen te werken en om iets nieuws te laten ontstaan. Rouwen om verlies is heel veel rouwarbeid verrichten. Elke dag weer hard werken om het leven opnieuw vorm te geven. Vanuit je eigen kracht.

Achter de wanhoop zit de moed

Wanneer is hulp relevant. Als ervaringsdeskundige weet ik dat omgaan met verlies hard werken is. Je wilt gezien en gehoord worden in het verdriet en om wat verloren is gegaan. Getroost worden om een verloren liefde, leven, huis of haard. Troost is dat de ander oog en oor heeft voor jou en kan meebewegen. Kan luisteren. Samen een stukje oplopen en een frisse neus halen in de natuur. Praten en herinneringen delen. Terugdenken aan wat was. De zon en de wind in je gezicht voelen. Naar een muziekstuk luisteren of actief sporten.

Troosten is samen op weg gaan naar heling. Hulp is relevant op elk moment. In de eerste dagen en weken is er meestal voldoende aandacht voor je. Maar als iedereen weer het dagelijkse ritme oppakt is voor jou het leven voor altijd veranderd. Het belangrijkste en meest eenvoudige is wel dat geluisterd wordt naar je verhaal en dat je het bij herhaling mag blijven vertellen, tot in lengte van jaren. Je kunt je hart luchten en tranen laten stromen.

Hoewel ik weet dat het moed kost om soms over verdriet te praten, ga ik graag met u het gesprek aan. Neem contact op en samen zetten we stappen naar morgen.

Contact